На моём языке..может и кто-нибудь поймёт..

Ես քեզ չեմ սիրում…Եվ դա հասկացա, երբ գիշերը սև գույնի փոխարեն հանկարծ ստացավ մուգ մանուշակագույն երանգներ…Երբ նայելով երկնքին, աչքերս ցավ չզգացին արևի սուր ծակող շողերից: Ի՞նչ է արևը քո հայացքի դեմ, ոչի՜նչ…Ես քեզ չեմ սիրում: Եվ երբ զգացի, թե սիրտս ոնց է բաբախում, առաջին անգամ հասկացա այն ինչ չափ ունի, և թե բախոցները ոնց կարող են մաշկի տակից հոգիս ծակծկել:
Ես ամեն անգամ համոզվում եմ, որ չեմ սիրում քեզ, երբ կողքիս չես: Փակում եմ աչքերս ու իրար ետևից վազող պատկերներից առանձնացնում քո պատկերը, փաթաթում տաքուկ սիրո թևերով և քեզ հետ միասին ճախրում, հեռանում բոլորից: Չգիտեմ, ինչու է այդպես, բայց ձեռքիդ մի հպումը կարող է բարձրացնել իմ ջերմությունը կամ ստիպել դողալ: Երևի նրանից է, որ քեզ չեմ սիրում, չգիտեմ…Հենց այդ չսիրելուց է երևի, որ իմ բոլոր երգերն ունեն քո անունը, և գիշերվա լռության մեջ իմ անձայն շշնջոցը ամպրոպի պես գոռալով հասնում է քո սրտին, և ստիպում մտածել իմ մասին: Ես քեզ չեմ սիրում, լսու՞մ ես… ԵՍ ՊԱՇՏՈՒՄ ԵՄ ՔԵԶ…